Historia Oddziału - Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Mechaników Polskich

„ 70 lat Stowarzyszenia SIMP na Pomorzu Środkowym”

Działalność zespołową technicy rozpoczęli z inicjatywy Stanisława Staszica w ramach Towarzystwa Przyjaciół Nauk , w którym w latach 1800 do1830 pracował naukowo pierwszy zespół techników polskich, wśród których mechanicy byli w przewadze liczebnej . Wówczas po raz pierwszy zaczęto używać nazwy „technik” w Programatach Szkoły Przygotowawczej do Instytutu Politechnicznego (1826 r) , a słowo „inżynier” po raz pierwszy w języku polskim wydrukowano w przetłumaczonym w XVI w. dziele Ufana Diego „Artyleria to jest nauka o strzelbie”. Tłumaczenie na język polski zlecił kasztelan Abraham CIŚWICKI, współwłaściciel zamku i dóbr rydzyńskich .

W różnych regionach podzielonej rozbiorami Polski mechanicy swą działalność prowadzili w stowarzyszeniach technicznych: Lwowskim Towarzystwie Politechnicznym (1876), Krakowskim Towarzystwie Technicznym (1877) i Poznańskim Towarzystwie Technicznym (1886), które już w 1887 r zostało wchłonięte przez Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk.

Lwowskie środowisko techniczne zgrupowane głównie w Towarzystwie Politechnicznym , przy czynnym poparciu techników krakowskich , wystąpiło w 1877 r. z inicjatywą integracji działalności techników w skali trójzaborowej poprzez zwoływanie ogólnopolskich zjazdów techników.

Znamienny był VI Zjazd Techników , który odbył się w Krakowie w dniach 12 – 16 września 1912 r , zorganizowany pod hasłem:

„Zapoczątkowanie organizacji Techników według pracy zawodowej, stworzenie samoistnych zrzeszeń zawodowych, które będą w przyszłości decydować – jako najodpowiedniejsze instytucye – o własnych sprawach”.

Znamienną również i ponad czasową jest wypowiedź prowadzącego VI Zjazd inż. Edmunda Zieleniewskiego – cytuję:

„U nas – jak zresztą wszędzie – dotychczas znaczenia technika nie doceniano i obawiać się należy, że długo jeszcze nie będzie się należycie doceniać . Wśród zaś wielu gałęzi pracy technicznej, praca inżyniera mechanika jest może najmniej cenioną, a w każdym razie ogółowi zbyt mało znaną. A jednak ta właśnie praca jest podstawą, na której spoczywa cały gmach obecnego postępu w dziedzinie technicznej – postępu, który zadziwia i zachwyca szerokie masy – który stanowi urok współczesnego życia, który wreszcie uznany jest za ogólne piętno, za typowy przejaw życia ucywilizowanej ludzkości w wieku XIX i XX .

Tak więc na każdem polu ludzkiej wytwórczości, u podstawy każdego zamierzenia cywilizacyjnego stoi inżynier-mechanik z rezultatami swojej pracy umysłowej. On jest narzędziem, ręką i mózgiem wszystkich pracowników doby dzisiejszej.

Silni tem przeświadczeniem , wysoko ceńmy nasz rodzaj pracy, szanujmy w sobie godność zawodu , słowem szanujmy się sami, a przyspieszymy osiągnięcie naszych dążeń społecznych, wywalczymy sobie poczestne miejsce w szeregu warstw kierowniczych narodu” – koniec cytatu.

To właśnie ten Zjazd zainaugurował zrzeszanie się mechaników polskich dając podstawy programowe oraz wskazał na celowość powstania samodzielnego stowarzyszenia mechaników.

Po odzyskaniu niepodległości w Polsce rozpoczęły się dyskusje nad nowym modelem organizacyjnym stowarzyszeń technicznych . Rezultatem tych dyskusji, krytycznych wobec działalności dotychczasowej Towarzystw Technicznych, było m.in. zorganizowanie w 1923 roku w Politechnice Warszawskiej przez Koło Mechaników przy Stowarzyszeniu Techników w Warszawie – Pierwszego Zjazdu Mechaników Polskich, podczas którego skonkretyzowano zasady organizacyjne oraz cele przyszłego samodzielnego stowarzyszenia mechaników.

Prace nad powołaniem Stowarzyszenia prowadzone były w dwóch grupach mechaników skupionych wokół prof. inż. Henryka Mierzejewskiego w Laboratorium Obróbki Metali Politechniki Warszawskiej oraz inż. Czesława Mikulskiego w redakcji „Przeglądu Technicznego”. Pierwszoplanową rolę odegrała jednak grupa pod przewodnictwem prof. Henryka Mierzejewskiego , który w dniu 28 czerwca 1926 r. doprowadził w pomieszczeniach kierowanego przez siebie Laboratorium do zebrania konstytucyjnego Stowarzyszenia Inżynierów Mechaników Polskich. Udział w tym zebraniu wzięło 37 osób – członków założycieli, a pierwszym prezesem wybrany został prof. inż. Henryk Mierzejewski.

Początkowym założeniem SIMP było zrzeszanie elity mechaników polskich, mających znaczny dorobek naukowy, konstrukcyjny i organizatorski. Od 1934 r z chwilą wybrania na prezesa Witolda Wierzejewskiego, założenia te zmieniono na rzecz stowarzyszenia o charakterze masowym i nastąpił wówczas szybki wzrost liczby członków SIMP – który w czerwcu 1939 r. wyniósł 1299 osób co stanowiło ok.43 % ogółu polskich inżynierów mechaników. Zasadnicze formy ówczesnej pracy SIMP nie wiele odbiegały od stosowanych obecnie a więc tak jak dziś Stowarzyszenie zwoływało okresowe zjazdy naukowe, organizowało konferencje, kursy, odczyty i spotkania dyskusyjne.

W czasie okupacji niemieckiej ruch stowarzyszeniowy został formalnie zawieszony, jednak w praktyce nie zamarł. W sposób konspiracyjny prowadzono pewne prace z nadzieją wykorzystania ich po zakończeniu wojny – jednak większa część tych materiałów zaginęła bezpowrotnie w Powstaniu Warszawskim.

Już w kilka miesięcy po wyzwoleniu, bo w dniu 22 marca 1946 r. odbył się pierwszy powojenny Walny Zjazd Delegatów SIMP na którym uchwalono nowy Statut.

Statut ten wyraźniej niż przedwojenny określał rolę Stowarzyszenia jako organizacji współodpowiedzialnej z administracją gospodarczą kraju za postęp techniczny, zaś jako członków Stowarzyszenia uznawał zarówno inżynierów jak i techników.

Tytułem wstępu do opisu działalności społecznej naszego środowiska na rzecz rozwoju techniki na terenie Pomorza Środkowego przytoczę kilka faktów historycznych oraz stan gospodarczy Ziem Odzyskanych.

Pod koniec maja 1945 r. nastąpiło w Warszawie oficjalne przejęcie władzy nad Ziemiami Odzyskanymi a w tym i nad terenem Pomorza Środkowego. Stan nielicznych obiektów przemysłowych bezpośrednio po działaniach wojennych wskazywał na utratę przedwojennego potencjału w granicach 70 %.

Warunki, w jakich podejmowano próby uruchomienia zakładów produkcyjnych, były wyjątkowo trudne – powszechny był brak dokumentacji ruchowej i technologicznej oraz fachowej kadry. Osobnym zagadnieniem były przypadki wywozu wyposażenia zakładów lub zapasów surowcowych, określane mianem „szabrownictwa”.

Mimo tych trudnych warunków systematycznie rosła liczba czynnych zakładów, których w sierpniu 1945 r. było już 198 , a w samym Koszalinie – 10 przemysłowych i 43 rzemieślniczych. W latach 1947-1949 realizowano „Plan 3 letni”, którego zasadniczym celem było osiągnięcie przez gospodarkę narodową poziomu przedwojennego produkcji materialnej. Na Pomorzu Środkowym tego celu nie osiągnięto m.in. z powodu braków kadrowych oraz niskiej kultury technicznej załóg pracowniczych co nie sprzyjało wzrostowi wydajności i efektywności produkcji.

W rezultacie zmian w podziale administracyjnym Kraju powstało w 1950 roku województwo koszalińskie, obejmujące obszar Pomorza Środkowego. Wpłynęło to na ujawnienie i rozwiązanie wielu problemów gospodarczych dotąd traktowanych marginesowo przez oddalone władze administracyjne województwa szczecińskiego.

W przedziale czasowym 1950 – 1973 przystąpiono do odbudowy tych dziedzin życia gospodarczego, których uruchomienie w pierwszych latach powojennych było niemożliwe – dotyczyło to zwłaszcza większych zniszczonych obiektów przemysłowych.

I tak odnosząc się do branży metalowej – odbudowano większe obiekty w Kołobrzegu i Białogardzie z przeznaczeniem dla potrzeb rodzącego się przemysłu elektrotechnicznego zaś w Jezierzycach z przeznaczeniem dla fabryki produkującej podnośniki i wyciągi budowlane. Jest to również czas dynamicznego wzrostu produkcji w istniejących zakładach takich jak : Fabryka Narzędzi Rolniczych „AGROMET-FAMAROL”, Zakłady Urządzeń Okrętowych „SEZAMOR” w Słupsku oraz powstałych na bazie zakładów spółdzielczych : Wytwórni Części Samochodowych , Zakładów Przemysłu Elektronicznego „KAZEL” i Fabryce Urządzeń Budowlanych w Koszalinie.

W latach 60–tych powstają na terenie województwa nowoczesne zakłady przemysłowe takie jak na przykład : Zakład Techniki Próżniowej „TEPRO” i Zakład Narzędzi Skrawających „VIS” w Koszalinie , Komunalne Zakłady Naprawy Autobusów „KAPENA” i Zakłady Naprawcze Maszyn Rolniczych w Słupsku , Zakłady Przemysłu Elektrotechnicznego „POLAM” i „TELKOM-TELZAS” w Szczecinku i „TELKOM-TELCZA” w Czaplinku oraz trwa poważna rozbudowa zakładów istniejących.

Tak jak przedstawiona historia ożywienia i rozwoju przemysłu metalowego datuje się od początku lat 50-tych , tak również początek działalności społecznej w naszym Stowarzyszeniu odnosimy do powstałego w 1950 r koła SIMP w Słupskiej Fabryce Narzędzi Rolniczych oraz koła terenowego SIMP w Koszalinie istniejącego od 1951 r. w Zakładzie Przemysłu Terenowego w Koszalinie.

Utworzony w 1952 roku samodzielny Oddział SIMP w Koszalinie obejmował w zasadzie tylko wyżej wymienione koła. Ponieważ środowisko techniczne na terenie Słupska było bardziej liczne, więc w roku 1953 Oddział przeniesiono do Słupska gdzie w dniu 28 marca wybrano na I kadencję Zarząd Oddziału w Koszalinie z siedzibą w Słupsku w następującym składzie :

Przewodniczący – Rodion Wisłocki

Wiceprzewodniczący – Hieronim Paradziński, Ziemowit Brauliński

Sekretarz – Teofil Nowetny

Skarbnik – Zygmunt Mirowski

Członek Zarządu – Eugeniusz Kaczkowski, Leon Kapusto

W tym pierwszym pionierskim okresie organizacji działalności Stowarzyszenia najmocniejszym ogniwem jest miasto Słupsk i jego najbliższe otoczenie, potwierdzeniem tego jest fakt, że wśród 10 czynnych w maju 1956 roku kół zakładowych aż 6 znajduje się w Słupsku.

Na przełomie roku 1955/56, kiedy liczebność Oddziału wynosiła 160 członków, następuje załamanie pracy organizacyjnej co doprowadza w roku 1959 do zmniejszenia ilości kół do 3 a stanu członków do 111 osób.

Pod koniec lat 50 – tych w związku z dalszym rozwojem przemysłu na terenie Koszalina napływa do miasta coraz więcej inżynierów i techników mechaników.

W połowie roku 1960 powstają na terenie Koszalina koła zakładowe SIMP przy ZPE „KAZEL”, Biurze Konstrukcyjno-Technologicznym WZSP, Koszalińskiej Wytwórni Części Samochodowych.

Sprzyja to podjęciu przez Zarząd Główny SIMP decyzji o przeniesieniu siedziby Oddziału ze Słupska do Koszalina i zwołaniu Walnego Zgromadzenia, zakończonego wyborem Zarządu w składzie:

Przewodniczący – Jan Świś

Wiceprzewodniczący – Zbigniew Góral

Sekretarz – Marian Miłkowski

Skarbnik – Witold Szostak

Członek Zarządu – Janusz Mokrzanowski, Stanisław Szczęśniak, Ryszard Ptak

Ten akt zamyka dotychczasowy okres organizowania się ruchu Stowarzyszeniowego na terenie Pomorza Środkowego.

Od tej chwili odnotowujemy coraz większą aktywność środowiska inżynierów i techników mechaników. Organizują się kolejne koła zakładowe, powstaje kilka kół wojskowych, rośnie liczba członków Stowarzyszenia, która w roku 1975 osiąga stan 1534 członków w 50 kołach.

Charakterystyczne dla tego okresu działania to:

– szkolenia zawodowe w formie kursów , odczytów i projekcji filmowych,

– organizacja wyjazdów na Targi Poznańskie i Targi Lipskie.

Z równą energią i skutecznością Zarządy Oddziału poszczególnych kadencji zabiegały o rozszerzenie zewnętrznych obszarów merytorycznej aktywności członków Oddziału przez nawiązanie porozumień o współpracy z innymi partnerami, organizowanie narad , zjazdów i konferencji.

W połowie lat 60-tych ZO SIMP nawiązał roboczy kontakt ze Związkiem Zawodowym Pracowników Gospodarki Komunalnej i Przemysłu Terenowego, w wyniku czego powstał m.in. Wojewódzki Klub Techniki i Racjonalizacji w Koszalinie.

W dniach 15 i 16 października 1965 r. Zarząd był organizatorem V Zjazdu Przedstawicieli Oddziałów SIMP Ziem Północnych i Zachodnich, na którym poza wymianą doświadczeń w pracy Stowarzyszeniowej przedstawiono informację o rozwoju przemysłu elektronicznego na terenie województwa koszalińskiego. Ponownie gościliśmy Przedstawicieli Oddziałów na XV Zjeździe w październiku 1970 r., na którym przedstawiliśmy referat „SIMP na Ziemi Koszalińskiej w XXV-leciu PRL” oraz zorganizowaliśmy zwiedzenie nowo powstałej pierwszej elektrowni szczytowo-pompowej w Żydowie.

W czerwcu 1968 r. odbyło się w Koszalinie wyjazdowe posiedzenie Prezydium Zarządu Głównego SIMP, a w czerwcu 1969 r. Zebranie ZG SIMP, na którym bardzo pozytywnie oceniono działalność organizacyjną i merytoryczną Zarządu Oddziału.

W roku 1969 Zarząd Oddziału poprzez Radę Wojewódzką NOT nawiązał współpracę z KdT w Neubrandenburgu oraz MTESZ w Debreczynie (Węgry), polegającą na wymianie doświadczeń w działalności stowarzyszeniowej organizując wyjazdy i zwiedzanie zakładów przemysłowych w tych krajach.

Administracyjne wyodrębnienie województwa słupskiego w 1975 r zrodziło potrzebę usamodzielnienia się słupskiego środowiska SIMP, co nastąpiło w dniu 15 maja 1976 r. na I Walnym Zgromadzeniu Delegatów w Słupsku. Od tego czasu Oddziały Wojewódzkie SIMP w Koszalinie i Słupsku prowadzą działalność samodzielnie, zachowując bardzo ścisłe kontakty robocze i podejmując wspólnie przedsięwzięcia jak np. obchody „35-lecie SIMP na Pomorzu Środkowym”.

Pod koniec lat 70-tych w Oddziale Koszalińskim było 1065 członków skupionych w 29 kołach zakładowych i prawie taki stan organizacyjny (971) utrzymał się do końca lat 80-tych. Był to okres trudny , zważywszy na wprowadzenie stanu wojennego, który spowodował spadek aktywności kół zakładowych i trzeba było wyjątkowych wysiłków ze strony działaczy SIMP, skupionych przede wszystkim w Zarządzie Oddziału, aby zachować stan posiadania.

Wiązało się to z licznymi wyjazdami do kół w terenie, jak i okazywaniem konkretnej pomocy dla środowisk technicznych w zakładach pracy m.in. przez wskazywanie na postępującą degradację zawodów inteligenckich w ogóle, a twórczości technicznej i prestiżu zawodu inżyniera w szczególności. Działania powyższe przyniosły rezultaty i wiele kół wystąpiło o uwzględnienie postulatów płacowych techników i inżynierów w zakładowych systemach wynagradzania.

Podjęta w Stowarzyszeniu działalność gospodarcza w celu stworzenia podstaw finansowych dla działalności statutowej, zaspokajania lokalnego popytu na usługi inżynierskie i umożliwienia członkom SIMP uzyskiwania dochodów z pracy dodatkowej, zgodnej z ich wykształceniem znajduje swe miejsce również na naszym terenie.

Początkowo w roku 1976, jako filia Ośrodka ZORPOT w Szczecinie, a od 1982 r. dzięki niebywałemu zaangażowaniu Kol. Mariana Miłkowskiego powołany zostaje Ośrodek „SIMP-ZORPOT” w Koszalinie, który pod jego kierownictwem działa do 1992 r. Rozwojowi Ośrodka w tym okresie sprzyjają: rosnąca liczba rzeczoznawców i podejmowane przez Kol. Miłkowskiego prace wdrożeniowe związane z budową małych elektrowni wodnych (w m. Polanów) i siłowni wiatrowych (w m. Sianów, Niedalino).

Nawiązanie kontaktów roboczych z Instytutem Maszyn Przepływowych PAN w Gdańsku umożliwiło uruchomienie punktu konsultacyjnego w sprawie budowy małych elektrowni wodnych w Koszalinie. W latach 1983-86 opracowano 15 tematów z problematyki małych elektrowni wodnych , m.in. wykorzystania stopni wodnych w Darłowie i Koszalinie. Od 1983 r. Ośrodek zajmuje się intensywnie projektowaniem konstrukcji i budową siłowni wiatrowych o różnym przeznaczeniu m.in. dla Zamku w Rydzynie dla pompowania wody z rowów melioracyjnych do zamkowej fosy. W 1985 r. uruchomiono pierwszą doświadczalną siłownię, która zlokalizowana została k. Sianowa.

Odpisy z zysku Ośrodka w latach 1984–86 umożliwiły Zarządowi Oddziału na szersze rozwinięcie działalności merytorycznej, m.in. finansowanie wyjazdów technicznych krajowych (Targi Poznańskie) i zagranicznych (Targi w Lipsku, Brnie, Budapeszcie i Płowdiw).

Bardzo dobre wyniki działalności gospodarczej jak i stowarzyszeniowej zostały docenione przez Zarząd Główny SIMP, czego dowodem była akceptacja wniosku Zarządu Oddziału o zakup w roku 1988 nieruchomości w Koszalinie na siedzibę dla Ośrodka ZORPOT, a od 1994 r. przemianowanej na „DOM SIMP”, w którym jest siedziba Oddziału oraz Ośrodka „SIMP-ZORPOT”. W latach 1986-1994 działał na naszym terenie Ośrodek Doskonalenia Kadr „SIMP-ZODOK”, realizujący zadania szkoleniowe w formie kursów na uprawnienia zawodowe i obsługi urządzeń technicznych oraz odczytów i seminariów.

Wobec pojawienia się masowego bezrobocia Ośrodek „SIMP-ZODOK” zorganizował w porozumieniu z Rejonowym Biurem Pracy dla bezrobotnych inżynierów i techników kursy przystosowania się do nowej sytuacji rynkowej i przybliżenia im podstawowej wiedzy jak : planowanie strategiczne , zagadnienia prawne i podatkowe, przygotowanie tzw. ”biznesplanu” , marketing – wiedzy niezbędnej do podejmowania własnej działalności gospodarczej.

W sytuacji zmniejszającej się ilości zleceń na prace rzeczoznawcze podjęto w 1994 roku decyzję zaakceptowaną przez Zarząd Główny – połączenia obu Ośrodków w jeden pod nazwą „SIMP-ZORPOT” realizującego zadania o charakterze rzeczoznawczym i doskonalącym kadry, zapewniając w ten sposób możliwość kontynuowania działalności gospodarczej i dopływu środków na utrzymanie „DOMU SIMP” oraz finansowanie działalności statutowej .

Rezultatem tej decyzji była możliwość przeprowadzenia prac modernizacyjnych budynku i przystosowania jego do stworzenia warunków dla działalności szkoleniowej i statutowej (zebrania, odczyty, spotkania klubowe).

Zasługującą na wyróżnienie działalnością kół i Zarządu Oddziału był aktywny udział w organizowanych przez RW NOT od roku 1968 Koszalińskich Dni Techniki, w czasie których przyznawane są nagrody za twórcze osiągnięcia w dziedzinie techniki .Dowodem dużej aktywności twórczej inżynierów mechaników były prawie coroczne najwyższe lokaty zgłaszanych przez SIMP opracowań konstrukcyjnych i technologicznych.

Jednym z działań podjętych dla likwidacji luki pokoleniowej w Stowarzyszeniu było nawiązanie kontaktu z Kuratorium Oświaty w Koszalinie w celu organizacji corocznych konkursów na „Najlepszą pracę dyplomową średnich szkół technicznych Województwa Koszalińskiego o profilu mechanicznym”. Inicjatywa została zrealizowana i wręczanie nagród i wyróżnień odbywało się na terenie szkół z okazji zakończenia roku szkolnego zaś w latach 1996 i 1997 w porozumieniu z Radą Wojewódzką NOT w czasie inauguracji Koszalińskich Dni Techniki.

Kontynuacją tych działań było zorganizowanie narady w Domu SIMP w roku 2004 w sprawie realizacji Porozumienia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu podpisanego z naszym Stowarzyszeniem o współpracy na rzecz poprawy stanu kształcenia w zakresie mechaniki w którym udział wzięli przedstawiciele : Kuratorium o/Koszalin, szkół zawodowych z Koszalina, Szczecinka, Białogardu, Świdwina i Czaplinka, Cechu Rzemiosł Różnych oraz Zarządu Oddziału.

Do głównych tematów narady należały kwestie unowocześnienia treści kształcenia z zakresu techniki w szkołach ponadgimnazjalnych uczących w zawodach mechanicznych i pokrewnych, doskonalenie zawodowe nauczycieli w tym zakresie oraz organizowanie imprez naukowo-technicznych mających na celu upowszechnienie wśród młodzieży wiedzy o nowych osiągnięciach techniki i technologii.

Podjęta w latach 90-tych restrukturyzacja gospodarki i sił zbrojnych spowodowała na naszym terenie likwidację wielu zakładów oraz jednostek wojskowych, a w ślad za tym rozwiązanie kół SIMP i spadek liczby członków do 63 osób (w 2000 r.), skupionych w 4 kołach. Wobec tej sytuacji wynikła potrzeba znalezienia innej formuły dla działalności stowarzyszeniowej – w sukurs przyszło jako rozwiązanie – uaktywnienie powołanego w roku 1991 „Klubu Mechanika”.

W ramach działalności „Klubu Mechanika” organizowane są w każdy pierwszy poniedziałek miesiąca – spotkania członków SIMP w „DOMU SIMP”, gdzie przy kawie w kameralnej atmosferze dyskutowany jest wybrany temat. Na spotkania klubowe często zapraszana jest interesująca osobistość z kręgów naukowych, gospodarczych, politycznych czy kulturalnych, która w luźnej prelekcji prezentuje ciekawy temat.

Zarząd Oddziału kontynuuje również, przyjmowaną z zadowoleniem przez członków Stowarzyszenia działalność integrującą środowisko – polegającą na organizacji dwa razy w roku spotkań w plenerze w oparciu o udostępnianą nam przez koło łowieckie „Oręż” ich siedziby w m. Garbno, co jest bezpośrednią zasługą wieloletniego działacza SIMP Kol. Bronisława Kowalczuka (Łowczego Koła „Oręż”).

Podejmowane przez Zarząd działania na rzecz wzrostu liczebności Oddziału przynoszą skromne rezultaty w porównaniu do przytoczonych danych z lat 80-tych, jednak odnotowujemy utrzymanie stanu liczby członków, który na dzień dzisiejszy wynosi 75 osób. Warto zauważyć, że 40 % członków oddziału jest w wieku poniżej 40 lat.

Godną uwagi i podkreślenia jest działanie naszego Oddziału na rzecz Zamku w Rydzynie, która zapoczątkowana została nawiązaniem kontaktów z Zarządem Oddziału w Lesznie goszcząc ich przedstawicieli nad morzem w dniach 30 maja do czerwca 1986 r, sami zaś będąc z rewizytą w dniach 12-14 czerwca 1986 r. w Zamku w Rydzynie wykonaliśmy społecznie prace przy porządkowaniu terenu strzelnicy.

Skromnym naszym udziałem dla Zamku są przekazane przez Kolegów Bronisława Kowalczuka, Jerzego Makedońskiego i Tadeusza Karpińskiego – trofea myśliwskie dla wzbogacenia zbioru sali myśliwskiej.

Aktywnie włączyliśmy się w akcję budowy na terenie Zamku pierwszego w Polsce pomnika Króla Stanisława Leszczyńskiego wykupując „cegiełki” . Również, na miarę możliwości przekazywaliśmy środki finansowe na odbudowę i rewaloryzację Zamku, a w ostatniej akcji głosowania przez internet za kandydaturą „Zamek w Rydzynie” w wyborach na „Perłę Wielkopolski” – zaangażowaliśmy nie tylko członków Stowarzyszenia ale również nasze rodziny.

Ostatnie lata to kontynuacja sprawdzonych inicjatyw integrowania środowiska technicznego w działalności klubowej oraz wzbogacanie form w działalności statutowej m.in. przez aktywny udział naszych przedstawicieli w pracach Makroregionu Pomorsko – Kujawskiego m.in. organizując w dniach 14–16 czerwca 2013 roku posiedzenie przedstawicieli Oddziałów SIMP – w Koszalinie i Kołobrzegu.

Uczestniczymy również w corocznie organizowanych przez Zarząd Główny SIMP „Dniach Mechanika” od 2012 roku, m.in. zabiegając o sponsorów, którymi byli: Zakład Techniki Próżniowej „TEPRO” oraz „MEDEN-INMED”.

Ciekawą inicjatywą było nawiązanie współpracy z Kołem nr 17 im. Lotników Polskich w Rosnowie (Związek Żołnierzy Wojska Polskiego). Wielu członków Oddziału to byli żołnierze zawodowi i członkowie koła SIMP w zlikwidowanej Jednostce Wojskowej. Dzięki tej współpracy w ostatnim pięcioleciu spotkania integracyjne były organizowane wspólnie w Ośrodku Szkoleniowym Okręgowego Związku Łowieckiego w Manowie.

Nadzieją na dalszy postęp w rozwoju Stowarzyszenia w naszym regionie jest reaktywacja działalności koła SIMP na Politechnice Koszalińskiej dzięki dużemu zaangażowaniu kol. Wojciecha Musiała, który potrafi mobilizować nie tylko studentów ale również kadrę Politechniki do aktywnego działania na rzecz naszego środowiska, czego przykładem jest organizacja odczytów jak i prezentacja prac naukowych w ramach spotkań klubu SIMP.

Ostatnie lata w tym pięcioleciu były dla działalności Stowarzyszeniowej znamienne tym, że kraj ogarnęła epidemia koronawirusa niosąc za sobą ograniczenia kontaktów i zawieszenie działalności Klubu. Jednak mimo tych trudności z inicjatywy Kolegi Prezesa podjęto prace remontowe w budynku doprowadzając do zmiany wystroju pomieszczeń dla Ośrodka i Oddziału. W pracach pomocniczych (przemieszczanie mebli, zawartości szaf jak i regałów mocno zaangażowali się Kol. Jolanta Ościk, Ewa Walendzik, Ryszard Osiowy, Waldemar Sówka, Robert Kulik, Jerzy Jastrzębski i pani księgowa Elżbieta Burda. W wyniku tych działań warunki pracy uległy znacznej poprawie, zaś wygląd pomieszczeń jest na miarę obowiązujących obecnie standardów.

Członkowie Oddziału aktywnie uczestniczyli w pracach na rzecz nie tylko Makroregionu ale i agent Stowarzyszenia i tak :

– kol. Ryszard Osiowy zaangażowany w pracach Komisji Statutowo – Regulaminowej Zarządu Głównego w kadencji 2014 -2018 i 2018-2022, jako przewodniczący oraz ostatnio jako członek ZG SIMP, pełni funkcję Skarbnika Stowarzyszenia i Przewodniczącego Komisji Finansowej.

– kol. Janusz Mytko opracował „Ceremoniał sztandarowy SIMP”, który został przyjęty i zatwierdzony przez Zarząd Główny, zaś dla uporządkowania działalności w ramach Stowarzyszenia komisji kwalifikacyjnych nadających uprawnienia energetyczne opracował „Instrukcję organizacji i działalności komisji kwalifikacyjnych przy SIMP”, powoływanych przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, którą zatwierdził Sekretarz Generalny SIMP w 2006 roku.

Wyróżnieniem dla naszego środowiska było powierzenie prowadzenia XXXIII (2014) i XXXIV (2018) Walnego Zjazdu Delegatów SIMP, koledze Januszowi Mytko.

Opisując historię Oddziału Koszalińskiego należy podkreślić wytrwałą i owocną pracę działaczy Stowarzyszenia którymi byli i są przewodniczący w kolejnych kadencjach :

Rodion WISŁOCKI , Marian KUZDOWICZ, Zbigniew GÓRAL, Jan ŚWIŚ, Józef GRODZKI, Juliusz DZIÓBEK, Marian MIŁKOWSKI, Tadeusz KARPIŃSKI, Janusz MYTKO, Bogdan WOŁKOWSKI, Janusz KONFISZ a obecnie Ryszard OSIOWY oraz wybierani do władz Oddziału:

Waldemar Broncel, Janusz Figarski, Andrzej Froncki, Jerzy Jastrzębski, Bronisław Kowalczuk, Robert Kulik, Wojciech Musiał, Jolanta Ościk, Mirosław Purta, Waldemar Sówka, Eugeniusz Urbanowicz, Ewa Walendzik, Józef Wilniewczyc, Henryk Zachciał, Marcin Załuska.

Tak, jak działalność społeczna środowiska technicznego skupionego w Stowarzyszeniu w okresie 95-ciu lat miała wpływ na rozwój techniki w całym kraju – tak również i członkowie naszego Oddziału w okresie 70-ciu lat wnieśli swój udział w rozwój techniki Pomorza Środkowego.

Historię Stowarzyszenia na Środkowym Pomorzu tworzyli jego członkowie – ludzie, którzy kierując się własnym sumieniem uznali, że można w skromnym wymiarze „ być Narodowi użytecznym..” jak pisał Stanisław Staszic.

Myśli swoje i nie swoje zebrał i ku chwale Stowarzyszenia spisał Janusz Mytko.

Koszalin w sierpniu 2021 roku.